Door: Bouwkundig ingenieur Peter Viveen | Linkedin
Auteur van het Verbouwboek
Bekend van: Nu.nl/ SBS6/ Westland Bank/ Editie Nl/ Financiële Telegraaf
Mijn verhaal
Wellicht vind je het interessant om het verhaal te lezen waarom ik doe wat ik doe.
Normaal gesproken zou ik hier moeten vertellen wat voor ervaring en opleidingen heb gedaan. Van kinds af aan wilde ik al bouwen en nadat ik de bouwkundige ingenieurstitel na 4 jaar HTS behaalde besloot ik nogmaals ingenieur te worden in de technische bedrijfskunde.
Daarna heb ik nog weekend-/ avondopleidingen gedaan, onder andere op de universiteit van Antwerpen (Master of Science in Real Estate MSRE). Maar genoeg daarover, het is nu tijd voor mijn verhaal over de appelkratjes en de Harry-hamer.
Waarom ik doe wat ik doe
Ik hou echt van huizen.
Hoe ouder en bouwvalliger hoe beter.
Dan kan ik namelijk veel verbeteren 😉
Als je een hekel hebt aan verbouwen, dan begrijpen wij elkaar.
Nu mijn huis helemaal af is heb ik een hekel aan die muur schilderen nu het na jaren wat smoezelig wordt.
Ik begin liever opnieuw in een ander huis.
Het begon lang geleden toen ik nog nooit van Netflix, Tesla of zelfs Apple had gehoord.
Als manneke van 8 jaar speelde ik altijd buiten, gamen was niet echt iets voor mij.
In huis was slechts 1 telefoon met vast nummer en die hoorn zat met zo’n wokkeldraad aan de telefoon vast.
Hutten bouwen, dat was het!
Het begon onschuldig met wat appelkratjes opstapelen en dekens erover. Samen met vrienden maakte ik zo onze hut..
Hier beleefden we spannende tijden, het was ons paleis en fort tegelijk. Vanuit hier gingen we avonturen tegemoet.
Nou ja, we aten in de tent hut onze snoepzak leeg.
Harry-hamer
Als snel was een doek en kratje niet meer voldoende. Ik wilde hout, spijkers en een Harry-hamer vasthouden.
De Harry-hamer is geen echt woord, wij hebben die verzonnen…
Omdat het nodig was.
Je kent vast wel de hamer waarmee je spijkers met de gebogen achterzijde uit een plank kunt trekken, toch?
Officieel heet het een klauw-hamer, maar wisten wij veel.
Wel hadden we hem veelvuldig nodig omdat de hutten steeds verbouwd werden en er dus vaak een plank vanaf gehaald moest worden voor de aan- of opbouw.
Wij hadden zo’n hamer en een normale (goedkope) hamer. Harry was een buurman met een grote kuif. Net zoals Lucky Luke.
Dus wij noemden de gebogen-achterzijde-hamer de Harry-hamer.
Boomhut
We hebben eenmaal een ondergrondse hut gebouwd, die was leuk maar natuurlijk wel superdonker met al die grond eroverheen en we hadden ook een ontluchtingsbuis en veel schimmel binnen 😉
Ik zou een spreekwoordelijke moord doen om die geur binnenin nog eens te ruiken. Echt super muf, aarde-achtig en mystiek. Kinderdromen en –avonturen zijn fantastisch….
Omdat al die kaarsen in het ondergrondse paleis snel opbranden en het toch echt niet zo veilig was (ik hoorde toen voor het eerst over koolstofmonoxide zoals soms ook bij slecht geïnstalleerde CV ketels aan de hand is) zijn we daarna de lucht in gegaan. De boomhut is veel cooler omdat je vanaf de bovenzijde letterlijk de heerser van de tuin bent!
De hutten werden dus groter en mooier en jaren later waren we echt alleen nog maar in bomen te vinden. Dat zijn pas echte paleizen!
Ook hebben we eens bij het kasteel een hut gebouwd, dat mocht volgens mij niet en hij zat ook boven het water, dus heel veilig was die ook niet. Ik had ook nog nooit van het Bouwbesluit gehoord. Wij deden maar wat.
Het vuurtje in mij was gaan branden
Maar het plantte wel een zaadje en ik wist het zeker: ik wilde de bouw in! De techniek, samen met de maakbaarheid interesseerde mij. Puur architectuur zonder te kijken naar de toekomstige gebruiker was in mijn ogen niet eerlijk.
Want hoe kun je nu iets tekenen waar niemand in wil wonen, te moeilijk is zodat het nooit gebouwd kan worden of waarvan je weet dat de kosten zo hoog zijn dat het er nooit zal komen? Dan wordt een gebouw weer snel gesloopt en dat is niet goed voor de aarde.
Haalbaarheid van ontwerpen
Ik was gewoon bezig met de haalbaarheid van ontwerpen. Een gebouw mag best mooi zijn, maar het moet wel functioneel en betaalbaar zijn. Nog steeds moet ik glimlachen om luchtkastelen die soms ontworpen worden en budgetten worden opgesteld. Zie je het ook wel eens als overheidsgebouwen boven budget zijn gegaan? Ze zijn soms te duur geworden omdat ‘de ontwerper zijn plannen lastig uitvoerbaar bleken te zijn’. Vaak blijkt later het onderhoud ook meer geld te kosten dan vooraf gedacht. Kortom: iets mag wel mooi zijn, maar daarnaast moet het betaalbaar en functioneel zijn.
Tijdens de stages bij Architectenbureau en bouwbedrijf kon ik nog meer gaan leren. Leuk maar wel een echte stage 😉
Die enorme vellen mocht ik handmatig vouwen, ik heb veel bloedende vingers gehad daar.
De bedrijven in de bouw daarna waren leuk. Om 6 uur de eerste bak smerige koffie in de klamme bouwkeet was de aftrap van steeds weer een hectische dag. Ik vond het mooi!
In hartje winter was het steeds binnen ontdooien na een rit op mijn motor en dan weer aan de slag buiten. Als het niet te koud was beton storten en anders stenen opperen voor de metselaar en zakken sjouwen voor de stukadoors.
Down to earth
Ik had dus wel door dat ik nooit architect zou willen zijn: al die dingen bedenken die ik de praktijk niet uitvoerbaar zijn zorgt ervoor dat je al snel ‘echte bouwkundigen nodig hebt’ om een gebouw echt te realiseren.
Ook nu nog ben ik heel erg van het ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ en ‘het moet wel betaalbaar blijven’.
Ik studeerde af bij PRC bouwkostenadviseurs, later verder als Arcadis. In een oud hotel zat ik in het zolderpuntje aan het kleinste bureau ter wereld van in de ochtend vroeg tot in de avond. Ik slaagde met een 9. Dit was pas een mooi vak!
Ik ging doorstuderen voor bouwtechnische bedrijfskunde want de relatie tussen kosten en bouwen vond ik razend interessant: hoe maak je het mooiste gebouw voor het minste geld.
Na 2 jaar had ik ook die diploma op zak.
Alles leren bij aannemer en architect
Ik ging werken en had het erg naar mijn zin. Van uitvoering naar bestekken schrijven (technische omschrijving) tot overleg met alle adviseurs bij een verbouw en nieuwbouw. Overal leerde ik weer.
In de avonduren en weekenden ging ik verder met leren, ik had het te pakken. De opleiding allround calculator aannemerij, bouwkostendeskundige en MSRE universiteit Antwerpen gaven de jaren daarop volop drukte in de vrij tijd naast mijn baan.
Toen de opleidingen in mijn richting op waren had ik ook weer een mooi klushuis gekocht. We hebben het lekker verbouwd en later doorgestapt naar de opvolger.
Leuk en druk dus. Het ging mij namelijk om een goed en mooi gebouw die echt de gebruiker helpt.
Het gaat toch om mooie gebouwen maken voor de klant?
Wilde ik bij die grote adviseurs/ bedrijven in de bouw blijven werken?
Of toch echt zelf het heft in eigen handen nemen?
Ik was in 2006 al Verbouwkosten.com gestart.
Dit vond ik nog mooier!
Sterker nog: ik kreeg er nog meer energie van.
Inmiddels zitten we op de 15 jaar mijlpaal en is dit allemaal erg lang geleden.
